In Frankrijk bij het plaatsje Sault Brenaz ligt midden in de Rhône een klein eilandje, Île de la Serre. De Rhône stroomt daar langs de noord en zuidzijde langs. Aan de Noordzijde ligt stroomopwaarts een dam, en aan de zuidzijde stroomafwaarts ligt een sluis die niet meer in gebruik is. Dat zorgt voor een hoogteverschil tussen noord en zuidzijde van de waterstand van schat ik in 10 meter. Als je dan vervolgens een camping plaatst op dat eilandje, en een geultje graaft van noord naar zuid waar je met een klep water door kunt laten stromen, dan heb je de wildwaterbaan van Sault Brenaz. Een plek waar je je dagenlang kind kunt voelen en moe kunt maken. Speelplezier voor alle wildwater niveaus!
Hier is het dat HWC in 2022 neerstreek om het lentekamp te houden. Met een groep van ongeveer 30 man (waarvan iets meer dan 20 vaarders) hebben we daar in 4 dagen tijd onze kunsten kunnen vertonen en heerlijk kunnen oefenen
De baan begint met een mooi vervalletje met scherpe keerwaters met daarachter een mooie speelwals gevolgd door een leuk surfgolfje. Niet voor alle niveaus geschikt. Enkelen van ons hebben zich hier elke dag uren vermaakt, andere waren al blij als ze er een keer vanaf konden varen zonder dat dit eindigde in een zwempartij. Mocht het wel een zwempartij worden, dan waren de deelnemers nog steeds blij…we kunnen het toch gewoon nog een keer proberen?
Hierna volgens 3 passages waar je met de slalompoortjes tientallen oefeningen kunt bedenken, van makkelijk tot moeilijk. Ook kun je hier met de juiste techniek weer omhoog varen. Prima oefengebied voor alle niveaus.
Daarna toch wel het meest intimiderende stuk van de baan: DE “shoot”. Iedereen die al langer bij HWC wildwater vaart heeft er wel eens van gehoord. De shoot moet je gedaan hebben als je in Sault Brenaz bent geweest. Een verval van een meter of 1.5 met daarachter een flinke stopgolf, dus hier moet je goed peddelen en snel steunen als het mis dreigt te gaan. Iedereen heeft hem gevaren! De meer gevorderden kunnen daar traverseren, surfen of zelfs freestylen. Na de shoot volgt nog een technisch stuk met 4 flinke walsen achter elkaar. Dit hele stuk goed doorkomen geeft bij iedereen een voldaan gevoel, hier gaan zwemmen is minder fijn
Hierna komt wat we bij HWC “het strandje” noemen. Geen wit zandstrand met palmbomen, maar een breder stuk met enkele stenen met keerwaters waar de waterdruk gering is, met een breed grindstrand waar je kunt instappen. Een prima instapplek voor de beginnende vaarder, of diegene die eerst weer even wat bootgevoel wil opdoen. Dit instappunt ligt zo’n beetje aan de voet van ons kampeerveld. Heb je de techniek (weer) een beetje onder de knie, dan kun je vanaf het strandje via enkele leuke passages uitstromen in de Rhône.
Traditioneel heeft ons lentekamp ook altijd halverwege een rustdag. HWC zou echter HWC niet zijn als er op die dag alles behalve gerust wordt. Ditmaal was er zelfs een heuse dagtocht naar St Pierre de Bouef, een vergelijkbare kanobaan op een uur of 2 rijden. De meesten van ons waren hier nog nooit geweest. Ook hier zijn weer wat grenzen verlegd en wat calorieën verbrand.
En zo konden we na 5 dagen peddelplezier weer naar huis om de spieren te laten herstellen. Het is helaas niet naast de deur, maar de trip is elke keer weer de moeite waard!
Mvg
Martijn Huizinga